گاهی نگاه ها مثل باران بهاری می مانند، ناگهانی می آیند و رد می شوند اما جای خیس شان می ماند. من دوست داشتم به این موضوع فکر کنم که چطور یک نگاه می تواند مثل یک دانه بلندتر از بقیه روزها بگذرد. توی ایستگاه مترو بودم که چشمم به دختری افتاد که کتابی در دست داشت و انگار تمام دنیا برایش داخل همان صفحات بود. آن نگاه سه ثانیه ای تا هفته ها توی ذهنم ماند.
بعضی وقت ها فکر می کنم نگاه ها مثل کلیدهای کوچکی هستند که درب خاطرات قدیمی را باز می کنند. یک بار در کافه دیدم یک زوج مسن به هم نگاه می کنند و انگار با چشم هایشان با هم حرف می زنند. آنجا فهمیدم بعضی نگاه ها اصلا گذرا نیستند، سال ها وقت می خواهد تا عمقشان را بشنوی. شاید این جادوی نگاه هاست که گاهی از هزاران کلمه سنگین تر می شوند.
یادمه روزی تو مترو یه نفر از روبرو اومد سمت من، موقع عبور کردن یه لحظه نگاهم به چشاش افتاد. دو ثانیه بیشتر طول نکشید ولی انگار ساعت ها تو چشاش مونده بودم. رنگش پرید، منم سرمو برگردوندم ولی تا سه روز ذهنم درگیر بود که اون نگاه چه معنی میتونست داشته باشه 😅 بعضی وقت ها واقعا یه نگاه ساده کلی سوال تو ذهن ایجاد میکنه و آدمو حسابی گیج میکنه. راستی اون روزای بعد هم تو همون ساعت سوار مترو میشدم شاید یه بار دیگه ببینمش ولی دیگه پیداش نکردم…
یکی از جالب ترین چیزها در مورد نگاه کراش اینه که بعضی وقتا حتی بدون اینکه حرفی بزنی طرف مقابل می فهمه چه احساسی داری. من یه بار توی مترو یه نفر از روبرو اومد و دقیقا همون لحظه فهمیدم که داره به من نگاه می کنه. انگار یه جور انرژی بینمون رد و بدل شد.
بعضی وقتا هم نگاه کراش هیچ ربطی به عشق و این چیزا نداره. می تونه یه جور حس کنجکاوی یا حتی ترس باشه. من خودم چند بار شده از نگاه یک غریبه ترسیدم. اون نگاه سنگین و ثابت که آدم رو معذب می کنه. انگار داره ذهن آدم رو می خونه.
یکی از چیزایی که کمتر کسی بهش توجه می کنه اینه که نگاه کراش گاهی به کلی یه چیز دیگه رو نشون می ده. مثلا ممکنه فکر کنی کسی بهت علاقه داره ولی در واقع اون فقط داره به لباست نگاه می کنه یا شایدم پشت سرت رو نگاه می کنه. من خودم بارها فکر کردم یه نفر بهم نگاه می کنه ولی بعد فهمیدم داره تلویزیون پشت سرم رو تماشا می کنه.
نگاه های سریع و دزدکی خیلی معنی دارتر از نگاه های طولانی هستن. کسی که واقعا بهت علاقه داره معمولا جرات نمی کنه مستقیماً بهت نگاه کنه. اما اگه بین صحبتاش چند بار بهت نگاه کنه و سریع حواسشو پرت کنه، احتمال زیاد حالت خوبی داره. من خودم همیشه اینجور نگاه ها رو بیشتر باور می کنم.
یه نکته خیلی مهم اینه که نگاه کراش در بعضی فرهنگ ها فرق می کنه. توی بعضی جاها نگاه مستقیم بی ادبیه، توی بعضی جاها نشانه اعتماده. من یه بار توی سفر خارجی کلی اشتباه کردم چون نمی دونستم نگاه کردن به چشم طرف مقابل اونجا بی احترامیه. کلی آدم از دستم عصبی شدن تا بالاخره یکی توضیح داد مشکل چیه.
گاهی نگاه ها مثل باران بهاری می مانند، ناگهانی می آیند و رد می شوند اما جای خیس شان می ماند. من دوست داشتم به این موضوع فکر کنم که چطور یک نگاه می تواند مثل یک دانه بلندتر از بقیه روزها بگذرد. توی ایستگاه مترو بودم که چشمم به دختری افتاد که کتابی در دست داشت و انگار تمام دنیا برایش داخل همان صفحات بود. آن نگاه سه ثانیه ای تا هفته ها توی ذهنم ماند.
بعضی وقت ها فکر می کنم نگاه ها مثل کلیدهای کوچکی هستند که درب خاطرات قدیمی را باز می کنند. یک بار در کافه دیدم یک زوج مسن به هم نگاه می کنند و انگار با چشم هایشان با هم حرف می زنند. آنجا فهمیدم بعضی نگاه ها اصلا گذرا نیستند، سال ها وقت می خواهد تا عمقشان را بشنوی. شاید این جادوی نگاه هاست که گاهی از هزاران کلمه سنگین تر می شوند.
یادمه روزی تو مترو یه نفر از روبرو اومد سمت من، موقع عبور کردن یه لحظه نگاهم به چشاش افتاد. دو ثانیه بیشتر طول نکشید ولی انگار ساعت ها تو چشاش مونده بودم. رنگش پرید، منم سرمو برگردوندم ولی تا سه روز ذهنم درگیر بود که اون نگاه چه معنی میتونست داشته باشه 😅 بعضی وقت ها واقعا یه نگاه ساده کلی سوال تو ذهن ایجاد میکنه و آدمو حسابی گیج میکنه. راستی اون روزای بعد هم تو همون ساعت سوار مترو میشدم شاید یه بار دیگه ببینمش ولی دیگه پیداش نکردم…
یکی از جالب ترین چیزها در مورد نگاه کراش اینه که بعضی وقتا حتی بدون اینکه حرفی بزنی طرف مقابل می فهمه چه احساسی داری. من یه بار توی مترو یه نفر از روبرو اومد و دقیقا همون لحظه فهمیدم که داره به من نگاه می کنه. انگار یه جور انرژی بینمون رد و بدل شد.
بعضی وقتا هم نگاه کراش هیچ ربطی به عشق و این چیزا نداره. می تونه یه جور حس کنجکاوی یا حتی ترس باشه. من خودم چند بار شده از نگاه یک غریبه ترسیدم. اون نگاه سنگین و ثابت که آدم رو معذب می کنه. انگار داره ذهن آدم رو می خونه.
یکی از چیزایی که کمتر کسی بهش توجه می کنه اینه که نگاه کراش گاهی به کلی یه چیز دیگه رو نشون می ده. مثلا ممکنه فکر کنی کسی بهت علاقه داره ولی در واقع اون فقط داره به لباست نگاه می کنه یا شایدم پشت سرت رو نگاه می کنه. من خودم بارها فکر کردم یه نفر بهم نگاه می کنه ولی بعد فهمیدم داره تلویزیون پشت سرم رو تماشا می کنه.
نگاه های سریع و دزدکی خیلی معنی دارتر از نگاه های طولانی هستن. کسی که واقعا بهت علاقه داره معمولا جرات نمی کنه مستقیماً بهت نگاه کنه. اما اگه بین صحبتاش چند بار بهت نگاه کنه و سریع حواسشو پرت کنه، احتمال زیاد حالت خوبی داره. من خودم همیشه اینجور نگاه ها رو بیشتر باور می کنم.
یه نکته خیلی مهم اینه که نگاه کراش در بعضی فرهنگ ها فرق می کنه. توی بعضی جاها نگاه مستقیم بی ادبیه، توی بعضی جاها نشانه اعتماده. من یه بار توی سفر خارجی کلی اشتباه کردم چون نمی دونستم نگاه کردن به چشم طرف مقابل اونجا بی احترامیه. کلی آدم از دستم عصبی شدن تا بالاخره یکی توضیح داد مشکل چیه.